Persoonlijke kampioenschappen

Triomfen en Teleurstellingen: Bij het Bandstoten op de Kleine Tafel in 2e en 1e klasse.

Bandstoten is ook een vorm van carambole biljarten. Met als regel dat alvorens de speelbal de derde bal raakt en de carambole tot stand komt, de speelbal eerst één of meerdere banden moet hebben geraakt. Een lastige spelsoort, die om veel training vraagt. 

In de voorwedstrijden van de 2e klasse bandstoten kleine tafel verkeerde Peter Groenendal, bekend lid van de BVC, in grootste vorm. In deze poule speelde ook zijn broer Frank Groenendal, die hij net als zijn overige concurrenten geen schijn van kans gaf. Na 6 partijen was Peter de poulewinnaar met een moyenne van bijna 2,00. Hiermee dwong hij directe promotie naar de 1e klasse af. 

In de voorronde van de 1e klasse bandstoten deden vanuit de BVC naast Peter Groenendal ook Sjon Koelman, Robert Tump en Wil Snel mee. In de voorronde was er geen clash tussen deze kemphanen, aangezien zij allen in een verschillende poule speelden. Er was een stille hoop dat iedere speler van de BVC zich zou kwalificeren voor de districtsfinale.

Sjon Koelman, zilveren medaillewinnaar bij de Nationale Kampioenschappen driebanden 2e klasse kleine tafel, liet in de poulefase zien dat hij nog steeds in grootse vorm verkeerde. De series van 17 en 19 caramboles waren al indrukwekkend. De heer Koelman deed daar nog een schepje bovenop door de 55 caramboles in slechts 7 beurten te maken een partijmoyenne van 7,857.  Deze ware demonstratie van bandstoten is in de boeken bijgeschreven. Plaatsing voor de districtsfinale was dan ook een logisch vervolg.

Robert Tump, debutant in het bandstoten, wist in zijn voorronde vijf van de zes partijen te winnen. Hij gaf de concurrentie dus het nakijken. Dit nieuwe gezicht in het bandstoten liet zien dat regelmatig scoren in een biljartwedstrijd een zeer efficiënt wapen is. Met 10 wedstrijdpunten, een moyenne van 2,432 over alle partijen en een hoogste serie van 16 caramboles kon hij met een tevreden gevoel terugkijken op de poulefase. De eerste horde, de kwalificatie voor de districtsfinale, was daarmee genomen.

Wil Snel, vorig jaar zeer goed spelend in het bandstoten, had het heel moeilijk in zijn poule. Door fysiek ongemak had Wil wekenlang niet kunnen biljarten. Het gebrek aan wedstrijdritme brak hem op. Zijn spel was in deze voorronde zeer wisselend.  De ene partij sloot hij winnend af met een moyenne 3,235, de andere partij verloor hij met een moyenne van net boven de 1.00. Wil liet zien dat hij het spelletje beheerst, maar het was dit jaar logischerwijs niet genoeg om door te mogen gaan naar de districtsfinale.

Peter Groenendal, was vanuit de voorronde 2e klasse direct gepromoveerd naar de 1e klasse. Peter maakte dus bij het bandstoten zijn debuut in deze klasse. Van de zes gespeelde wedstrijden wist hij er drie winnend af te sluiten en drie partijen moest hij aan zijn concurrenten laten. Al met al een zeer verdienstelijke binnenkomst in deze klasse, maar net niet genoeg om door te gaan naar de finale.

De districtsfinale werd gespeeld bij biljartvereniging Parelhof in Heerhugowaard op woensdag 3 april 2024 en het weekend van 6 en 7 april 2024. In deze finale had de BVC dus twee troeven in handen te weten de debuterende Robert Tump en de altijd verrassende Sjon Koelman. De verwachtingen vooraf aan deze finale waren dan ook hooggespannen. Beide spelers hadden in de poulefasen laten zien dat er met hen ernstig rekening moest worden gehouden.

In de eerste twee speelronden wonnen zowel Sjon als Robert hun partijen. Met vier wedstrijdpunten stonden zij samen met Jan Kroon aan de leiding in het klassement. Na deze speelronde ging bij Robert Tump het licht uit. In het vervolg van de finale wist hij geen deuk meer in een pakje boter te slaan, en verloor al zijn resterende partijen kansloos. De mare of het gerucht ging dat deze talentvolle speler zo nu en dan last heeft van, waar grote voetbalclubs aan ten onder zijn gegaan namelijk dubbel D (Drank en Dames). Navraag bij Robert leerde dat hij op zaterdag wel een bekend etablissement in Castricum had bezocht dat het laat was geworden. Zeker geen ideale voorbereiding maar soms zijn er sociale verplichtingen, die zwaarder wegen dan biljarten. Van dubbel D was absoluut geen sprake.

Alle hoop van de BVC was nu op Sjon Koelman gevestigd. Zou hij de eer van onze club hoog houden? Sjon lijkt nooit echt last te hebben van spanning tijdens een finale. Hij benadert het ronde voor ronde en zegt altijd "Als ik maar lekker speel dan zie ik wel wat het resultaat is". Deze attitude legde hem geen windeieren. Hij wist vijf van de zeven finalewedstrijden te winnen en, met een totaalmoyenne van 2,367, het hoogste van alle deelnemers, werd hij knap tweede in de finale. Hij dwong daarmee plaatsing voor de gewestelijke finale af. 

Aan de gewestelijke finale gespeeld bij biljartvereniging de Vriendschap, heeft Sjon Koelman helaas niet deelgenomen. Op het laatste moment heeft de ondernemer in het midden- en kleinbedrijf de afweging gemaakt, dat het zakelijk belang prevaleerden boven het biljarten. Jammer maar zeer begrijpelijk.  

Al met al hebben onze BVC leden in het bandstoten zich dus goed laten zien en staat onze vereniging ook in deze spelsoort goed op de kaart. 

De Biljartbeproeving: Peter Groenendal's Odyssee op de Groene Lakens te Purmerend!

De districtsfinale van het driebanden 1e klasse grote tafel werd gespeeld in de biljartarena van biljartvereniging Hazefelder in Purmerend. Peter Groenendal, lid van biljartvereniging Castricum (BVC) had zich overtuigend geplaatst voor deze districtsfinale.

De finale vond plaats in het weekend van 2 en 3 maart 2024. Voor de finale hadden zich zes driebandspelers gekwalificeerd, iedere finalist speelde 5 wedstrijden. Elke speler had zijn eigen carambolemissie per partij, variërend van 17 tot en met 21. Er werd gespeeld met een maximum van 60 beurten. Het driebanden op een grote tafel is geen sinecure. Het vereist kennis van stootbeelden, looplijnen, snelheid van ballen en ook in deze discipline is belangrijk om de ballen goed te plaatsen. 

Verwachtingsvol was Peter Groenendal naar Purmerend afgereisd. In de eerste speelronde wist hij zijn partij winnend af te sluiten. Het eerste gewin is kattengespin maar het verzekerde hem wel meteen van twee matchpunten. En die kun je alvast maar op zak hebben. In de partij in de tweede speelronde werd hij door concurrent Twan Vriens uit cadans gebracht. Twan sloot de partij winnend af.  Op dat moment stond hij derde in de rankschikking en kon het nog alle kanten op. In speelronde drie keerde het tij en wist Peter weer twee wedstrijdpunten aan zijn totaal toe te voegen. Door deze winst steeg hij naar de 2e plaats in de totaalstand.

Zijn persoonlijke verwachting, een podiumplek, leek uit te komen. Biljarten en in het bijzonder het driebanden blijft een onvoorspelbare sport. In de laatste twee speelronden was Peter Groenendal de grip op de ballen plotseling kwijt. Alsof Hans Klok, de beroemde illusionist geboren en getogen in Purmerend, zijn magische hand had uitgestoken, verdwenen de punten uit zijn keu als rook in de wind. De beoogde 20 caramboles per partij bleven in nevel gehuld en kwamen niet meer in het vizier. De podiumplek vervloog als sneeuw voor de zon. Drie spelers eindigden met vier wedstrijdpunten waardoor het moyenne medebepalend werd. Rolf Slootboom ging met de bronzen medaille aan de loop en Peter moest genoegen nemen met plaats 5. 

Op zondag aanvaardde hij de terugreis een illusie armer maar een ervaring rijker. Hoewel deze finale Peter misschien wat grijze haren heeft bezorgd, zal hij gesterkt terugkeren in de arena. Peter heeft de BVC waardig vertegenwoordigd, en zal als een ware Hercules van het groene laken volgend seizoen opnieuw een gooi doen naar de titel. 

In de donkere dagen na kerst wisten Peter Groenendal en Jörgen Bolten het licht te doen schijnen!

Te midden van de winterse kou en de post-feestelijke stilte, brachten Peter en Jörgen wat warmte en opwinding naar de biljarttafel. Met hun keus in de hand en hun vastberadenheid, verlichtten ze de voorrondes driebanden groot 1e klasse met hun scherpe spel en inzicht. 

In een spannende strijd verdeeld over vier poules, waar in totaal 17 deelnemers hun kunsten vertoonden, lieten Peter en Jörgen zien wat ze waard waren. Zij speelden in dezelfde poule en eindigden in deze poule als  de nummers 1 en 2 met hetzelfde aantal wedstrijdpunten. Peter Groenendal had echter een iets beter eindmoyenne dan Jörgen Bolten, waardoor hij de 1e plaats in de poule pakte en zich direct kwalificeerde voor de districtsfinale. Jörgen, nu gepromoveerd tot eerste reserve voor de finale, zit tandenknarsend in de wachtkamer, zijn keu alvast gepoetst en klaar voor actie

De volgende uitdaging voor Peters is de districtsfinale op zaterdag 2 en zondag 3 maart 2024, gehouden bij Biljartvereniging Hazefelder in Purmerend. In deze stad beroemd om zijn koeien en kazen, zal Peter natuurlijk alles uit de kast halen om de eer van de Biljartvereniging Castricum hoog te houden. Met respect voor zijn tegenstanders zal hij hen toch doen zweten als kaas in een hete fonduepan.

BVC Triomfeert in Voorrondes Bandstoten Klein 3e Klasse!

Met een krachtig spel en ongeëvenaarde vastberadenheid heeft de Biljartvereniging Castricum (BVC) schitterend gepresteerd tijdens de voorrondes van het Bandstoten Klein 3e Klasse toernooi. Van de 43 deelnemers verdeeld over 11 poules, vertegenwoordigden drie ervaren biljarters uit Castricum de BVC: Frans Lute, Gert Lute en Ruud Mooy.

Frans en Gert Lute, lieten hun kunde zien en schitterden als oude rotten in het vak, op de groene tafels. Met een duidelijke focus hebben zij zich rechtstreeks  vanuit de voorrondes weten te promoveren naar de 2e klasse. Een prestatie waar menig biljarter jaloers op zou zijn!

Maar laten we ook Ruud Mooy niet vergeten, die zich kranig heeft geweerd in het strijdgewoel. Ondanks zijn inzet, wist hij helaas niet door te stoten naar de volgende ronde. 

Kortom, Frans, Gert en Ruud hebben bewezen dat leden van de BVC altijd serieus genomen moeten worden.

Sjon Koelman strijdt mee om de Nationale Titel Driebanden klein 2e klasse!

Het Nederlands kampioenschap driebanden 2e klasse werd gehouden van vrijdagavond 19 januari tot en met zondagmiddag 21 januari 2023 bij de Hoogeveensche Biljart Club (HBC) in het biljartcentrum L'Acquit. De voorbeschouwing op dit Nationale toernooi gaf aan dat Sjon Koelman, lid van biljartvereniging Castricum (BVC), met een scherp oog, een vaste hand en een vleugje meeval op weg zou zijn naar een podiumplaats of het Nationale kampioenschap.

Deze voorspelling zat niet ver naast de werkelijkheid. Op vrijdagavond stonden acht biljarters uit alle windstreken van het land klaar om gedurende het weekend de degens te kruisen. Iedere speler speelde 7 partijen: twee op vrijdagavond, drie op zaterdag en twee op zondag. In de ruime accommodatie stonden vier goed lopende biljarttafels, onlangs voorzien van nieuwe lakens. HBC verdiende een welverdiend compliment voor de organisatie. De strijdende spelers verstonden elkaar goed en het toernooi had daardoor een zeer sportief verloop. Elkaar wijzen op het staan achter de verkeerde speelbal was hiervan een sprekend voorbeeld en verdient zeker navolging.

Sjon Koelman, biljartend en tevens brood- en banketbakker en lid van de BVC, had zich voorgenomen om in alle rust zijn stoten te bekijken en pas af te stoten als hij een oplossing had gevonden voor het stootbeeld. De rust die hij hiermee uitstraalde, zorgde voor ongemak bij zijn tegenstanders. Een strijdwijze die Sjon niet eerder had gehanteerd. Normaal speelt hij snel en zeer aanvallend, maar dit keer koos hij voor een meer bedachtzame aanpak. Op de vrijdagavond won Sjon een partij en moest hij er een laten aan zijn tegenstander. Op zaterdag wist hij alle drie zijn partijen op overtuigende wijze naar zich toe te trekken. Opvallend was dat de "eenvoudige" driehoeken hem meer moeite kostten dan de zeer moeilijke stootbeelden. Met fraaie stoten loste Sjon soepel en gedurfd deze lastige vraagstukken op. Hij liet mooie losse banders zien, stoten over meer dan driebanden, snijstoten, harmonica's, enzovoort. Zijn tegenstanders, vooral zij die probeerden te verdedigen, werden geïmponeerd, mede doordat Sjon uiterlijk rust uitstraalde van: "Mannen, ik heb het allemaal in de hand."

Tijdens het toernooi groeide ook de supportersschare van Sjon. Op vrijdagavond waren er al twee supports, op zaterdag verdubbelde dit aantal, en op zondag werd hij gesteund door maar liefst 11 biljartvrienden en biljartvriendinnen. Qua steun stond hij duidelijk voor ten opzichte van zijn tegenstanders. Sjon waardeerde de hoge opkomst van zijn supporters zeer. Het maakte het toernooi voor hem nog leuker, en nu wilde hij het zeker laten zien. Want Hoogeveen is niet echt naast de deur vanuit Noord-Holland.

De zaterdag was voor Sjon dus min of meer oogstdag; de drie overwinningen leverden hem zes wedstrijdpunten op. De stand liet zien dat er nog drie kanshebbers waren voor de Nationale titel: Rudie Frinking van de Pelikaan uit Zutphen, Gavin Balk van Petersberg uit Arnhem, en onze eigen Sjon Koelman van Biljartvereniging Castricum. Rudie stond bovenaan op basis van gemiddelde, Sjon volgde met een verschil in moyenne van 0,034, en Gavin volgde met een verschil van 0,155. De strijd was nog volledig open tussen deze drie opponenten.

Op zondag stond in de 1e ronde een partij tussen Sjon en Gavin op het programma, en in de slotronde speelden Rudie en Gavin tegen elkaar. Alle ingrediënten voor een spannende slotdag waren aanwezig. De supporters van Sjon keken reikhalzend uit naar de zondag, en de resultaten van zaterdag waren meer dan hoopgevend.

Sjon en zijn supporters brachten de zaterdagavond door in het fraaie brinkdorp Ruinen met een beschermd dorpsgezicht. Om Sjon scherp te houden, genoten ze van een heerlijke en fraai opgemaakte driegangenmaaltijd in het Wapen van Ruinen. Na de maaltijd werd de titelkandidaat onderworpen aan een korte, frisse avondwandeling. Daarna mocht hij onder begeleiding plaatsnemen in het huiselijke spreukencafé met als opdracht om een aantal van de honderden spreuken goed tot zich te nemen. Hij werd gedwongen tot het drinken van Belgisch bier omdat het driebandbiljarten in België met mister 100, oftewel Raymond Ceulemans, het meest succesvol is beoefend. De vierkoppige begeleiding deed er dus alles aan om de opgebouwde spanning van de cruciale zaterdagwedstrijden te verminderen en Sjon weer in topvorm te krijgen voor de beslissende zondag.

Na een verkwikkende en welverdiende nachtrust nam Sjon hetzelfde ontbijt als de dag ervoor; niets mocht aan het toeval worden overgelaten. De begeleiding zorgde ervoor dat Sjon ruim op tijd bij de arena aanwezig was. De opdracht voor de zondag werd onder het genot van een goede kop koffie nog eens helder geformuleerd: "Sjon, nog twee partijtjes winnen in zo min mogelijk beurten!" Een simpele opdracht die alleen nog maar uitgevoerd moest worden.

Een van de supporters uit Beverwijk, een slager van zijn vak, begon zich toch enigszins zorgen te maken toen hem ter ore kwam dat, Sjon tegen de wil van de begeleiding in had gekozen voor een vegetarisch hoofdgerecht. Hij kende Sjon als een allesverslindende vleeseter, een soort leeuw die zijn prooi geen kans gaf. "Als hij maar nu niet te lief is geworden," sprak de bezorgde biljartende slager. "Een goede warme bakker dient niet van zijn recept af te wijken bij grote drukte. Straks begint hij nog met een "tofu carambole" voegde hij eraan toe.

In de eerste partij moest Sjon het opnemen tegen Gavin Balk, de derde van de rangschikking. Het werd de mooiste partij van het toernooi met een bloedstollend verloop. O's en A's, diepe zuchten en applaus waren regelmatig te horen tijdens deze partij. De supporters van Sjon leefden duidelijk en soms hoorbaar mee. In het begin van de partij nam Sjon een mooie voorsprong en leek hij af te stevenen op winst, maar Gavin gaf zich niet gewonnen en vocht bewonderenswaardig terug. Voor het publiek was het een prachtige partij omdat beide spelers echt voor de aanval kozen. Beide driebanders lieten fraaie oplossingen zien voor moeilijke ballen. Gavin maakte in beurt 32 de partij uit. Sjon restte nog de gelijkmakende beurt waarin hij twee caramboles moest maken om gelijk te spelen. Een applaus volgde nadat Sjon de acquitstoot maakte. De arbiter riep "en nog 1" en de supporters maakten zich zorgen want het stootbeeld voor het gelijkmakende punt was verre van eenvoudig. In het gefluister waren mogelijke oplossingen voor deze positie hoorbaar, maar het was duidelijk deze bal was zeer moeilijk maakbaar. Sjon legde aan, de spanning in de zaal was voelbaar. Welke oplossing had hij in zijn hoofd? De precieze afstoot zorgde voor een zeer fraaie rondgang van de speelbal nadat bal twee was geraakt om vervolgens na vier banden tot opluchting van een ieder hoorbaar te caramboleren op bal drie. Een daverend applaus viel Sjon ten deel, want met dit resultaat bleef hij in de race om de titel. Sjon had zijn naam eer aangedaan, want ook bij zijn laatste stoot in deze partij bleef bij Koel Man.

Beide spelers waren met deze remise nog in de race, maar ook Rudie Frinking had nog zicht op de titel. Door het gelijke spel stond Rudie 1 matchpoint voor op Gavin en Sjon, en hij had ook een iets beter gemiddelde. De opdracht voor Gavin in de slotronde was duidelijk: hij moest winnen van Rudie. Ook Sjon moest zijn laatste partij winnend afsluiten en hopen op winst van Gavin Balk.

In de slotronde liet Rudie Frinking er geen gras over groeien. Hij speelde zijn 25 caramboles op een rustige en regelmatige wijze bij elkaar en gaf Kevin Balk geen schijn van kans. Voor Sjon betekende dit resultaat een zeer verdiende tweede plaats. Hij heeft de biljartvereniging Castricum op een meer dan verdienstelijke wijze vertegenwoordigd. Ruim 600 driebanders hebben een poging gedaan om Nederlands kampioen te worden; de meeste spelers vonden hun Waterloo al in de voorronden, de district - en gewestelijke finale. Slechts acht spelers wisten door te dringen tot deze finale, en als je dan uiteindelijk tweede van Nederland wordt, de een na beste van het land, dan verdien je een zeer grote pluim.

In de nabespreking van het toernooi werd nog gezocht naar een verklaring voor de iets mindere zondag van Sjon. Was het de vegetarische maaltijd geweest, of heeft een brood- en banketbakker op zondag een bioritme dat is ingesteld om iets meer rust? Sjon zelf wees dit allemaal naar het rijk der fabelen. "Ondanks dat ik van de kampioen in een rechtstreeks duel heb gewonnen, was hij over het hele toernooi gezien net iets constanter."

Een laatste ludiek advies aan Sjon was om aan zijn assortiment gebak een nieuw product toe te voegen, namelijk 'Het Klosje'. Dit kleine groene gebakje, geïnspireerd door de onverwachte ontmoeting van drie ballen, zou niet alleen een smakelijke toevoeging zijn, maar ook een knipoog naar de wendingen en verrassingen van het biljartspel, waar meeval nooit ontbreekt. Een andere meer passende visie is: "Geluk dwing je uiteindelijk af." Net zoals Sjon met vastberadenheid en strategie zijn biljartwedstrijden benaderde, lijkt deze visie te weerspiegelen hoe hij, door zijn inzet en vaardigheden, zijn eigen succes en geluk in het toernooi afdwong.

De HBC had voor iedere speler een prachtig aandenken, namelijk een mooi beeldje van de trommelslager. Tot 1960 werden de kerkgangers in Hoogeveen letterlijk opgetrommeld om de trommelslager te volgen naar de kerk bij gebrek aan een klok en een bel. Het behoort nu tot het immateriële culturele erfgoed van Nederland. Daarna werden de nummers 1, 2 en 3 met tromgeroffel begeleid naar het podium waar zij met terechte trots plaatsnamen. Na het Wilhelmus en het bijbehorende applaus was het toernooi ten einde; de HBC, arbiters, schrijvers, vrijwilligers en supporters werden door de spelers bedankt voor een heerlijk toernooi.

 Vincent Veldt verkent nieuw terrein en Alex Völker blinkt uit in 1e klasse driebanden klein!

Vincent Veldt, een meester in het kaderspel, deed dit seizoen voor het eerst mee aan de voorwedstrijden driebanden klein 1e klasse. Ook Alex Völker, een ervaren kadrist, speelt het driebanden al wat langer. De deelname van Vincent motiveerde hem extra om zijn beste spel te laten zien.

In de voorrondes was duidelijk zichtbaar dat driebanden toch een zeer uitdagende spelsoort blijft. De vorm van de dag en een beetje meeval zijn toch belangrijke ingrediënten voor een goed resultaat. Niemand wist al zijn partijen in de voorronde te winnen, wat zorgde voor spanning richting de slotronde. Wie zou zich plaatsen voor de districtsfinale? Vincent en Alex wisten beide de felbegeerde plek in de districtsfinale te halen. 

Vanwege verplichtingen elders moest Vincent helaas verstek laten gaan voor de districtsfinale. Alex liet in de districtsfinale zien dat hij toch een echte toernooispeler is. In een spannende laatste ronde wist hij zijn partij te winnen. Hierdoor bleef zijn kans op de gewestelijke finale levend, en dat is precies wat er gebeurde. Alex behaalde de tweede plaats met evenveel wedstrijdpunten als de nummer 1, maar met een iets lager moyenne.

De gewestelijke finale werd gespeeld in het Dorpshuis van Slootdorp bij biljartvereniging Wieringermeer '85. In de goed geoutilleerde biljartzaal gingen 8 driebanders gedurende een heel weekend de strijd met elkaar aan. Alex Völker had een moeizame start de 1e partij eindigde in een remise en de 2e partij moest hij laten aan zijn tegenstander evenals zijn 3e partij. Alex wist zich daarna lovenswaardig te herpakken en won in de vier laatste rondes al zijn partijen. Met name op de zondag, gesteund door een grote groep BVC fans, liet hij zijn tegenstanders geen kans. Alex behaalde dus 9 wedstrijdpunten, evenveel als de nummer 2 maar met een iets lager moyenne. Hij eindigde uiteindelijk knap als derde. Na afloop gaf hij aan, dat het voor hem een moeizaam toernooi was en wees daarbij op zijn moyenne "Ik kan veel beter maar het kwam niet echt makkelijk". 

Met zijn wil om te winnen en zijn vasthoudendheid bewees Alex, dat zelfs een bijna-beste prestatie nog steeds een glanzende triomf kan zijn in de wereld van het driebanden. Ook Vincent en Alex hebben laten zien dat het niveau van het driebanden bij BVC eminent is. 

Sjon Koelman, speelt meesterlijk en behaalt titel!

In een meeslepende reis door het biljartlandschap heeft onze eigen Sjon Koelman, de trots van Biljartvereniging Castricum, zich gekroond tot kampioen van de tweede klasse driebanden klein!

Sjon, de bekende banketbakker uit Heemskerk, liet de biljartballen fraai rollen bij de voorrondes op twee avonden. Tijdens het weekend van de districtsfinale werden de concurrenten als zoete broodjes verslagen. In het weekend van 8 tot en 10 december 2023 serveerde Sjon vervolgens een meesterlijke gewestelijke finale. Vakmanschap bleek Meesterschap te zijn. Met 12 wedstrijdpunten uit 7 wedstrijden en een moyenne van 0,620 sloot hij het toernooi af als de onbetwiste nummer één, met het hoogste moyenne van alle deelnemers.

De zaterdag sloot Sjon af met een voorsprong van 3 punten op de concurrentie. De districtstitel leek nog maar een kwestie van tijd. Op zondag dacht Sjon niet alleen aan zijn biljartkwaliteiten maar ook aan zijn supporters. Hij verloor namelijk op die zondag zijn 1e partij waardoor zijn voorsprong slonk naar slechts 1 punt. Het publiek werd dus op zijn wenken bediend, want de spanning bleef tot de slotronde. Het door de wedstrijdleiding gehanteerde systeem 'De Bruijn' leverde een ultieme finaleronde op, waarin de nummers 1 en 2 tegen elkaar om het kampioenschap streden. In het rechtstreekste duel met de geduchte nummer 2, Glen Mooy, gaf Sjon hem geen schijn van kans. Als een ware biljartmeester herpakte hij zich in de beslissende partij, en trok overtuigend de zege naar zich toe.

Sjons meesterschap, als een perfect uitgebalanceerd recept op het groene laken, resulteerde niet alleen in de titel maar ook tot een welverdiende promotie naar de 1e klas driebanden kleine tafel.

Nu, met de focus op het Nederlands Kampioenschap in Hoogeveen op 19/20 en 21 januari 2024, roepen we onze BVC-supporters op om Sjon te steunen in deze laatste fase van zijn biljartavontuur.

BVC Biljarters Schitteren in Voorwedstrijden en Districtsfinale van Libre Klein 1e Klasse!

Gedurende drie avonden in maand november 2023 werden de voorwedstrijden libre klein 1e klasse gehouden. In totaal namen 14 deelnemers verdeeld over drie poules deel aan deze wedstrijden. In deze klasse werd de BVC vertegenwoordigd door Wil Snel en Robert Tump. Robert, die met glans uit de 2e klasse promoveerde, en Wil, de bekende biljartende slager uit het schilderachtige Limmen, speelden hun voorwedstrijden in ons eigen fraaie biljartcentrum. Beide heren waren stellig van plan om hun stempel te drukken in deze klasse.

Voor Robert was dit de vuurdoop in de 1e klasse, waarbij hij al snel ontdekte dat een gebrek aan voorbereiding zijn tol eist op het biljartlaken. Met name op eerste avond had hij duidelijk last van de avond daarvoor en kon hij geen wedstrijd winnend afsluiten. Hij herpakte zich knap op de volgende avonden en eindigde hij verdienstelijke als negende in de totaalstand, met een gemiddelde van 4,471.

Wil Snel liet van meet af aan zien dat hij een tegenstander is waar altijd rekening mee moet worden gehouden. Wil is naast een goede librist ook een zeer verdienstelijk bandstoter waardoor hij voor zijn tegenstanders in het libre een lastige opponent is. Hij weet namelijk fraaie oplossingen te vinden voor lastige stootbeelden en reeg zijn tegenstanders als een echte vakman één voor één aan het spit. Hij eindigde dan ook als tweede in de voorwedstrijden, met een gemiddelde van 6,566, slechts een fractie achter de nummer één.

De climax was de districtsfinale, gehouden bij biljartvereniging met de toepasselijke naam "Door Vrienden Opgericht (DVO)" uit Heerhugowaard. Hier stonden acht spelers, waaronder Wil, klaar om te strijden om de titel.

De drijfveren van Wil (zijn de wil om altijd te winnen en zijn streven naar perfectie) zijn zowel zijn kracht als zijn zwakte. In de eerste twee wedstrijden speelden deze eigenschappen hem parten, maar op de tweede en derde avond herrees hij als een ware kampioen. Met veel finesse en precisie wist hij zijn concurrenten als een ware keurslager netjes te fileren. Hij eindigde wederom fraai als  tweede in de districtsfinale, met een moyenne van 5,150 en een hoogste serie van 48.  Wil verdient een pluim op de hoed met het behalen van het erepodium in deze klasse. Laten we een driewerf hoera geven voor Wil's prestatie!

Met zijn tweede plaats verdiende Wil een ticket naar de gewestelijke finale. Helaas moest hij deze als kleine zelfstandige aan zich voorbij laten gaan. Maar zowel Robert als Wil hebben laten zien dat de leden van de BVC altijd een geduchte tegenstander zijn. 

De Blijvende Passie van: Gert Lute en Ruud Mooij op het Biljartlaken!

In de drukte van de voorwedstrijden libre klein 3e klasse, waar maar liefst 42 libristen zich op de groene tafels waagden, waren Gert Lute en Ruud Mooij de ware blikvangers. Ondanks de intense concurrentie wisten ze zich staande te houden, als ervaren kapiteins op een woelige zee, en dat verdient alle lof.

Het is bewonderenswaardig hoe ze, ondanks de onvermijdelijke uitdagingen die het verstrijken der jaren met zich meebrengt, hun beste beentje hebben voorgezet. Zelfs met de afnemende scherpte en concentratie die bij de leeftijd hoort, blijven ze vastberaden om het libre te blijven spelen, zij het met een iets zachtere slag.

Als echte biljartliefhebbers weigeren ze de pijp aan de bekende Maarten te geven, en dat verdient applaus. Laten we hulde uitbrengen aan Gert, Ruud en alle andere biljartlegendes die bewijzen dat leeftijd slechts een getal is. Ware passie kent geen grenzen, ook niet op het groene laken.