Bij Biljartvereniging Castricum spelen ruim 170 leden op regelmatige basis hun spelletje biljart. In deze rubriek zal zo nu en dan een van de spelende leden aan het woord komen. Het gesprek heeft iedere keer als basis 10 dezelfde vragen.
In de rubriek "10 Vragen Aan", duiken we in de biljartwereld en delen we de verhalen van gepassioneerde leden van de BVC. Deze keer is Gert Lute aan het woord. Zowel de introductie als de antwoorden op de vragen zijn deze keer aan de lange kant. Laten we eerlijk zijn, met zo’n kleurrijk personage als Gert Lute is het moeilijk om het kort te houden.
Gert heeft zich jarenlang als een ware duizendpoot voor ons dorp ingezet. Hij heeft meer ballen in de lucht gehouden dan er op een pooltafel liggen. Als medeoprichter van de biljartvereniging “Willen Is Kunnen” (WIK) heeft hij zich gedurende vele decennia ingezet als bestuurder. Niet voor niets is hij samen met Cees Burgmeijer erelid van deze vereniging. Zij werden bij het vijftigjarig jubileum van de club koninklijk onderscheiden. Hij heeft jarenlang gespeeld bij Biljarten Voor Ouderen (BVO). Bij het samengaan van alle Castricumse biljartverenigingen in de nieuwe vereniging BVC bleef Gert natuurlijk actief. Hij heeft lange tijd de inkoop voor de vereniging geregeld en nam de bestelde goederen in ontvangst. Naast zijn toewijding aan de biljartsport heeft Gert zich ook ingezet voor de jeugd van voetbalvereniging Vitesse 22. Hij was onder andere bekend om zijn enthousiaste organisatie van het jaarlijkse luilaktoernooi. De liefde voor de hengelsport deelde hij door actief betrokken te zijn bij de jeugdwedstrijden van de plaatselijke visvereniging.
Terugkerend naar de biljartsport. Gert is in deze sport gepokt en gemazeld. Hij heeft dan ook fraaie resultaten behaald. De kers op de taart is misschien wel, dat Gert in 1967 Nederlands kampioen werd in de 4e klasse libre voor teams. Hij speelde samen met illustere namen als Anton Stey, Nico de Jong en Cees Burgermeijer. Bij de huldiging kregen zij een compliment van de voorzitter van de bond voor hun kleding. In die tijd was het namelijk de gewoonte om in een zwarte trui te spelen. Zij speelden in een zwart vest, gemaakt door de moeder van Anton Stey. Zijn rijke carrière omvat ook het clubkampioenschap van de BVO.
Maar laten we vooral niet vergeten dat achter al deze prestaties een hartelijke en nuchtere man schuilt, die bekend staat om zijn openhartigheid en directheid. Nu de leeftijd vordert en het spelletje niet altijd meer loopt zoals Gert in zijn hoofd heeft, galmt vaak in de biljartzaal de luide kreet: 'Ik kan er geen hout meer van!' En als het een keer wel lekker loopt, dan hoor je hem jubelen: 'Ik ben het gelukkig nog niet helemaal verleerd”!
Het hoogtepunt voor Gert in zijn biljartbestaan was 30 december 2022. Hij werd toen door zijn kinderen verrast met een biljartclinic verzorgd door Dick Jaspers, veruit de meest succesvolle biljarter van Nederland. De binnenkomst van Dick Jaspers ontroerde niet alleen Gerrit, ruwe bolster blanke pit, maar ook zijn kinderen. Het cadeau aan pa was geslaagd. Als klap op de vuurpijl mocht Gert de degens kruisen met de meervoudig wereldkampioen. Een dag die hij nooit zal vergeten.
Ik ben geboren 10 januari 1941 op de Oud Haarlemmerweg in Castricum. Ik ben dus een geboren en getogen Castricummer. Na zeven jaar lagere school, Augustinus, ben ik drie jaar naar de ambachtsschool gegaan en toen direct aan het werk. Dat was zo in die tijd net na de oorlog. Vervolgens heb ik ongeveer twee jaar gewerkt bij de De Plaatwellerij, een Nederlandse machinefabriek gespecialiseerd in laswerk. Daar verdiende ik 26 gulden per week. Door in de bouw te gaan werken kon ik 75 gulden per week verdienen dus die keus was snel gemaakt. In de bouw heb ik 15 jaar gewerkt daarna heb ik jarenlang bij het Provinciaal Waterbedrijf Noord-Holland (PWN) gewerkt eerst als grondwerker en later als fitter. Ik heb heel wat meters waterleidingen in Noord-Holland gezien en gerepareerd. In 1965 trouwde ik met Tinie Groentjes uit Limmen. Dus als we geluk hebben zijn we volgend jaar 60 jaar samen. Ik heb twee zoons Frank en Marco respectievelijk 56 jaar en 54 jaar oud.
Vroeger stond in bijna elk café in Castricum wel een biljarttafel. Dus in de kroeg speelde ik mijn eerste potjes biljart met mijn vrienden. En eerlijk gezegd vanaf het begin vond ik het wel een fascinerend spelletje, omdat er heel veel in zit. Bij het spelen hou je rekening met onder andere: het effect, de dikte, de hoogte qua afstoot en de snelheid van de tafel. Het biljarten krijg je niet zomaar onder de knie. De passie voor het spelletje heeft hij tot op de dag van vandaag. Gert is niet slechts een lid van de BVC, hij heeft zich vanaf het prille begin tot nu toe altijd ingezet voor de biljartsport in Castricum. Gert is nog altijd actief dagdeelleider op de woensdagochtend.
Ik zei al dat ik biljarten een gaaf spelletje vond. Anton Stey, een vriend vanuit de hengelsport, zei: "We gaan een biljartclub oprichten en jij doet mee", zo is het dus voor mij begonnen. In 1e instantie speelden we bij de Rustende Jager, dat was ook de naam van de club. Hier vonden ook bruiloften en partijen plaats waardoor het regelmatig voorkwam, dat tijdens een partij de polonaise rond het biljart werd gelopen. Een verre van ideale situatie dus verhuisden we naar het Bondshotel, beter bekend als het biljartpaleis van Joop Leferink. De naam van de club werd vervolgens Willen Is Kunnen (WIK). Bij deze vereniging ben ik jarenlang bestuurslid geweest. Daarnaast speelde ik later ook nog bij Biljarten Voor Ouderen (BVO). Bij het samengaan van alle biljartverenigingen uit Castricum in de BVC, werd ik vanzelfsprekend lid van de nieuwe vereniging.
Ik speel sowieso elke dinsdagavond en woensdagochtend. Daarnaast speel ik nog in een team dat deelneemt aan de vrijdagmiddagcompetitie, we spelen dan tegen teams uit Alkmaar, Heiloo, Heemskerk en nog twee teams van onze eigen club. Ik speel ook nog in het team van BVC 2 dat speelt voor de KNBB district Noord-Holland Midden. Ik kan het ook niet laten om persoonlijke kampioenschappen voor de bond te spelen in de spelsoorten libre en bandstoten. Bij het bandstoten ben ik dit jaar nog gepromoveerd, maar bij het libre ga een klasse lager spelen. Kortom ik sta toch wel gemiddeld drie keer per week aan de biljarttafel.
Op deze vraag geeft Gert heel snel antwoord alsof hij gisteren zijn beste partij ooit heeft gespeeld en zijn hoogste serie heeft gemaakt. Bij de beantwoording twinkelen zijn ogen en hij lijkt te denken dat waren nog eens tijden. Zijn hoogste moyenne weet hij direct tot twee cijfers achter de komma.
Bij mijn beste officiële partij haalde ik een moyenne van 9,23. De hoogste serie die ik ooit maakte is 68 caramboles. Voorwaar geen slechte cijfers toch, voor iemand die nooit echt biljartles heeft gehad. Ik heb altijd goed gekeken naar andere biljarters, ik volgde de aanwijzingen van onder andere Joop Leferink op en oefende zeer regelmatig.
Ik denk dat we met zijn allen best trots mogen zijn op de nieuwe vereniging. Het samenvoegen van verschillende clubs tot één vereniging is vrijwel probleemloos verlopen. De BVC had misschien een lastige start door de Coronapandemie maar nu loopt het toch op rolletjes. Veel biljarters, die bij ons komt spelen, roemen de accommodatie en merken op dat de tafels snel en verwarmd zijn. Bij welke andere club in onze regio worden de tafels nog twee keer per jaar voorzien van nieuwe lakens en ballen? We realiseren het ons misschien niet altijd, maar we mogen echt in onze handen wrijven.
Ik heb altijd wel veel gelachen tijdens het biljarten. Een voorval dat ik echt nooit zal vergeten en waarbij we met zijn allen ongelofelijk hard hebben gelachen is met het driebandenteam. Op de bewuste avond speelde wij uit en Hein Kitsz had het voorrecht om als eerste te mogen spelen. Hein legt aan om een fraaie driebander te maken en tot ieders verbazing bij het raken van eerste band, valt de band en bal op de grond einde carambole. De hele avond hebben we geschaterd van het lachen. Men was vergeten de band vast te zetten echt je had het gezicht van Hein moeten zien.
Daar kan ik heel kort over zijn. Ik kan mij echt ergeren als de drie ballen redelijk dichtbij elkaar liggen en tegenstanders dan toch heel hard stoten. Ik betrap mezelf er dan op dat ik denk: waarom, wat heeft dit voor zin, zo speel je het spelletje niet. Ik weet iedereen mag spelen zoals hij of zij wil maar hard stoten zonder noodzaak vind ik echt spotten met de wetten van het biljarten.
Gert aarzelt bij het beantwoorden van deze vraag. Man wie ben ik om anderen te vertellen hoe ze moeten spelen, er zijn binnen onze vereniging leden, die veel meer recht van spreken hebben in deze. Zijn bescheidenheid siert hem, maar na enige aansporing, geeft hij de volgende drie tips:
Jeffrey Lenaers, de vorige kandidaat in de rubriek "10 vragen aan", heeft verzocht om deze vraag aan de volgende kandidaat voor te leggen. Gert kijkt enige tijd peinzend voor zich uit. Die kerel stelt een lastige vraag want als ik kijk hoe het nu loopt bij de vereniging, dan loopt alles toch op rolletjes. Misschien dat er nog een keer gekeken kan worden naar de barbezetting op dinsdagavond. Dat verloopt mijns inziens nog niet helemaal vlekkeloos. Er is een schema opgesteld maar dat functioneert nog niet naar behoren.
Ik wil deze vraag trouwens ook voorleggen aan de volgende kandidaat van de rubriek.
