Open Kampioenschap Libre Castricum 2025: Gerrit Tuyn hengelt titel binnen!
Voor het open kampioenschap libre van Castricum hadden zich 45 biljartliefhebbers ingeschreven. Opvallend dit jaar: er kwamen meer deelnemers uit omringende gemeenten (Heemskerk, Heiloo, De Egmonden, Uitgeest en Beverwijk) dan in voorgaande edities. Natuurlijk bleef de Cal-gemeente de grootste leverancier van spelers. Het deelnemersveld kende ook een rijke schakering qua leeftijd variërend van eind twintig tot maar liefst 98 jaar. Qua geslachtsdiversiteit was het net een ouderwetse herensociëteit: alleen mannen.
De Biljartvereniging Castricum (BVC), organisator van het jaarlijks terugkerende evenement, verdeelde de deelnemers over negen poules van vijf. Zo speelde iedereen minimaal vier partijen in de voorronde. De winnaars van elke poule en de zeven beste nummers twee plaatsten zich voor de finale. De voorronden werden gespeeld op:
- Dinsdagmiddag 17 en 24 juni 2025.
- Vrijdagavond 20 juni en 27 juni 2025.
De finale vond plaats op zondag 29 juni 2025.
Titelverdediger en rivaliteit
De vorige editie werd gewonnen door Siep Admiraal, die zijn titel graag wilde prolongeren. Vooraf zei hij nog: “Ik zal alles in de strijd werpen om mijn titel te behouden. Als het niet mocht lukken, wat ik overigens niet verwacht, hoop ik op een waardige opvolger.” Daarmee zette hij de toon voor een spannende titelstrijd.
Al snel bleek in de poules dat iedereen elkaar kon verrassen. De onderlinge verschillen waren bijzonder klein. De beslissingen vielen pas op de laatste speeldag. Ondanks de grote rivaliteit heerste er volop gezelligheid: iedere keer werd het bekende Hollandse bakkie verse koffie geserveerd, met een lekker hapje en een welverdiend drankje erbij. In de voorronden zagen we prachtig seriewerk van Marcel “spatzuiver” Gevers, Kees Baars, Arthur Hofkamp en Peter Groenendal. En keutovenaars als Ab Schuit, (de man van de losse bandjes), Harry Zonneveld, Herman Waldram en Herman Veldt maakten schier onmogelijke caramboles. Elke knappe oplossing werd gehonoreerd met tikkie op tafel of tegen de keu.
Uiteindelijk bleek er toch een nieuwe troonopvolger te komen: Siep Admiraal strandde in de voorronde en kon prolongatie van zijn titel op de bekende buik schrijven. Ook namen als Gerard Veldt, Hans Molenaar, Dick Twisk en Rene Hoogenboom sneuvelden vroeg in de strijd.
Finaledag: Wie houdt het hoofd koel
Op zondag 29 juni 2025 stonden zestien overgebleven spelers strijdbaar klaar. Iedereen hoopte dat het zijn dag zou worden. Sommigen waren zelfs nog even naar de kerk gegaan, niet alleen om een kaarsje aan te steken om hulp van boven aan te roepen, maar ook om het biljartgeweten een beetje schoon te vegen. Na felicitaties van voorzitter Rolf Greshof en een korte uitleg over het dagprogramma werden de finalisten over vier poules verdeeld. Drie wedstrijden in de poules bepaalden de halvefinalisten, waarna de twee winnaars zich plaatsen voor de Grande Finale.
Kwartfinales: Chirurgische precies, hengeltrucs en kille strijd
Poule 1: Piet Biersteker, Ton Gallis, Rik Geerts en Sjaak Stuifbergen. Sjaak bleek in deze poule heer en meester, won alle drie zijn partijen. Hij zei bescheiden: “Hier had ik echt niet op gerekend. Ik was al verrast dat ik mij had geplaatst voor de finaleronde dus mijn dag was al goed”.
Poule 2: Jan Kuil, Frank de Kort, Gerrit Tuyn en Jos Gaarthuis. Gerrit, fervent sportvisser, wilde absoluut niet achter het net vissen. Hij was gebrand op de zege in de poule, en strooide al zijn tegenstanders zand in de ogen door te doen alsof hij nerveus was en daardoor weinig kans maakte. Vervolgens sloeg hij de ene naar de andere concurrent aan de haak. Gerrit hengelde zo genoeg punten binnen om zich te plaatsen voor de halve eindstrijd.
Poule des doods (poule 3): Marcel Gevers, de laatste weken in topvorm, Jan Beerse, een zeer ervaren biljarter, Cor Borst, de snelle leerling en Peter Groenendal, lastige opponent door zijn strijdwijze. Het koude biljart, verwarming was uitgevallen, maakte van de poule des doods dus letterlijk en figuurlijk een kille strijd. Marcel typeerde het op zijn manier: “Ik heb het gevoel dat ik vandaag op mijn eigen grafkist speel”. Cor, altijd buiten werkzaam in de groenvoorziening, wist “de kou” te trotseren en schoffelde zijn opponenten één voor één keurig van het groene laken. Hij ontweek zo de beker des doods en plaatste zich voor het verdere verloop van het toernooi.
Poule 4: Fons Hermans, Harry Zonneveld, Leo Stoop en Herman Waldram. De laatste is duidelijk geen ochtendmens. Voor Herman goed en wel wakker was, stond hij al met lege handen. Leo verkocht zijn huid zo duur mogelijk, maar kon op deze zomerse dag geen vriendschap sluiten met de drie speelballen. Harry, met zijn indrukwekkende arsenaal aan biljartoplossingen, zei: “Ik doe mijn best. Ik speel iedere partij om mijn caramboles te maken en dan zie ik wel of het genoeg is”. Het was niet genoeg. Fons, ex huisarts, legde iedere tegenstander op de pijnbank. Hij fileerde met chirurgische precisie de concurrentie. Hij won en applaus viel deze vitale 88-jarige ten deel.
Halve finales: Spanning en sensatie
De eerste halve finale ging tussen de nerveuze Gerrit Tuyn en de stoïcijnse Sjaak Stuifbergen. Sjaak laat zich door niets en niemand gek maken en speelt altijd zijn eigen spel. Gerrit daarentegen is emotioneel en uit dan ook zijn spanning. Het werd een partij zonder echte series, maar Gerrit bleef zijn caramboles binnen hengelen en voerde Sjaak niet echt makkelijke ballen. Het was een echt biljartgevecht. In beurt 25 maakte Gerrit de partij uit, en kon zich gaan opmaken voor de finale. Sjaak restte de strijd om de derde en vierde plaats.
In de tweede halve finale stonden Fons Hermans en Cor Borst tegenover elkaar. De grote vraag was of Fons het juiste recept wist te vinden om Cor te stoppen. Cor stormde uit de startblokken en nam een voorsprong van vijftien caramboles na vijf beurten. Fons, gewend aan meer stressvolle operaties, knokte zich terug. Zo snel als hij de achterstand had opgelopen, zo rap wist hij ook het gat te dichten. Op zo’n moment het beste uit jezelf halen verdient alle respect. In beurt veertien was de stand gelijk. En nog geen vier beurten later maakte Fons de partij uit en liet Cor verbijsterd achter. Na afloop zei Cor: “Ik dacht dat ik de partij in mijn zak had. Misschien werd ik onbewust iets te makkelijk, maar wel heel knap hoe Fons de partij wist te keren”.
Strijd om het brons
De strijd om de derde plaats tussen Sjaak Stuifbergen en Cor Borst was finale waardig. Sjaak en Cor zorgden voor een titanengevecht. In de laatste drie beurten hadden beide heren de kans om het brons te pakken. De kansen gingen over en weer. Uiteindelijk pakte Cor met slechts één carambole de plek op het podium en moest Sjaak genoegen nemen met de vierde plaats.
Grande Finale: de nieuwe (kanjer) koning.
Gerrit Tuyn ijsbeerde van nervositeit, terwijl Fons Hermans nog een chocomelk nam voor de broodnodige proteïnen. Fons nam het initiatief en deelde de eerste gevoelige prikken uit. Gerrit moest al zijn kennis en kunde aanspreken om aan te blijven haken. Zonder wrijving geen glans en Kniertje zei het al: “De vis wordt duur betaald”. Met een fraai serie vocht hij zich terug. Fons had nu moeite om de mazen in het net van Gerrit te vinden. Na beurt 25 was het duidelijk: Gerrit Tuyn volgt Siep Admiraal op als libre-kampioen van Castricum. Fons kan met trots terugblikken op een zeer geslaagd toernooi. Slechts één loos vissertje uit Limmen ging hem voor.
Voorzitter Rolf Greshof overhandigde de prijzen, sprak een dankwoord uit aan Frans Lute voor de aanvullende prijzen en mocht Gerrit de felbegeerde wisselbeker aanbieden. Gerrit bedankte de organisatie en roemde de gemoedelijke sfeer. Onder luid applaus werd het toernooi afgesloten.
Het toernooi is ten einde, de ballen liggen gepoetst weer in de kast. Maar het verhaal van deze editie zal nog lang nagalmen, zeker op de donderdagavond aan de bar. Dus op naar volgend jaar met de hoop en de verwachting dat het dan weer net zo’n succes wordt. En met de toezegging dat alle biljarttafels dan warm zijn.
