Nationaal Kampioenschap C1 teams in Assen: BVC 5 doet echt mee!

Op zaterdag 21 juni 2025 werd het Nationaal Kampioenschap (NK) voor C1-teams gespeeld. Acht teams, allemaal eerste of tweede in de reguliere competitie 2024-2025, plaatsten zich via districts- en gewestelijke finales voor het NK. Een hele weg om uiteindelijk naar Assen te mogen afreizen. Het team BVC 5, debuterend dit jaar, was één van de deelnemers.

De Asser Biljart Club (ABC) 1908 was gastheer in Biljartcentrum Vredeveld dat over acht tafels beschikt. Het debuterende team BVC 5, bestaande uit Volker Schaap, Robert Tump, Nicolàs de Hilster en Frank Bregman, was het hele seizoen de verrassing van de C1-competitie. De goede resultaten zorgden ervoor dat de verwachtingen voor de titelstrijd in de Drentse hoofdstad hoog waren. Helaas moest Frank Bregman om moverende redenen verstek laten gaan. Natuurlijk een aderlating, maar de andere drie teamleden hadden zich prima voorbereid en niets aan het toeval overgelaten.

Keuze voor rust

Na rijp beraad was besloten om reeds een dag van tevoren af te reizen naar het schilderachtige Ruinen, om op de wedstrijddag zelf goed uitgerust aan de start te staan. Ieder team diende een arbiter en een schrijver mee te nemen. Ook zij maakten deel uit van het reisgezelschap. Het hotel beschikte over een goede keuken, een zwembad, een sauna en uitstekende bedden. Niet alleen de inwendige mens werd verwend, ook de geest kreeg een welverdiende rustpauze. In het hotel was slechts één duivelse verleiding met een treffende naam: Spreukencafé. De arbiter en de schrijver vielen hiervoor, maar de spelers waren gretig en kozen voor welverdiende nachtrust.

Tropische titelstrijd

Na een goed ontbijt meldde het team zich om klokslag 09.15 uur aan voor de titelstrijd. Een NK is sowieso al een vurig gevecht, maar 21 juni 2025 was niet alleen de langste dag, het was ook tropisch warm. In Assen waren niet voor niets evenementen, zoals bijvoorbeeld de marathon, rondom het TT-festival, afgelast. Gelukkig viel het NK voor C1-teams niet onder het hitteprotocol en ging gewoon door. De organisatoren van ABC deden er alles aan om het enigszins dragelijk te houden voor de spelers en het talrijke publiek in de zaal. ABC verdient alle lof voor deze inspanningen, maar gedurende de dag steeg de temperatuur tot waarden die in een sauna niet zouden misstaan. Arbiter en schrijver gaven de leden van het BVC-team het advies om goed te drinken, na de wedstrijd direct verkoeling te zoeken en als het even kon de partijen snel te beëindigen. Nu is het altijd goed om in een nationale titelstrijd het hoofd koel te houden en te proberen te genieten van de al unieke deelname, maar op deze tropische dag was het van levensbelang.

Een ander aandachtspunt binnen het team was de stem van Volker Schaap. Zijn stem was waarschijnlijk door de spanning zodanig aangetast dat Barry White, bekend van zijn lage en zwoele stem, een diepe bas-bariton, er jaloers op zou zijn geweest. Hans Molenaar ontfermde zich over Volker volgens de huiselijke 'Molenaar-receptuur' en diende hem thee met honing, een flesje kruidendrank en een colaatje Berenburg toe. Niets mocht baten.

Valse start!

Gelijk in de eerste ronde van het toernooi mochten de drie BVC-strijders aantreden. Volker Schaap trad aan tegen Chris van Hout van KOT. In deze partij leek het erop dat hij niet alleen zijn stem verloren was, maar ook zijn afstoot. Volker deed er alles aan om echt in de partij te komen, maar kon de broodnodige wending niet vinden en hij verloor.

Robert Tump had als opponent Tom Kooijmans van Het Oude Loo. Van Robert is bekend dat hoe later op de dag, hoe beter hij wordt, en het vroege tijdstip van deze partij speelde hem duidelijk parten. Tom gaf hem geen schijn van kans en snoepte ook de twee wedstrijdpunten weg.

Alle hoop was nu gevestigd op Nicolàs de Hilster, die in het strijdperk stond tegenover René Ketels van Paperclip. Het werd een echte titelstrijd die tot het einde toe zeer spannend bleef. René maakte de partij uit, maar Nicolàs wist in de nabeurt alsnog een wedstrijdpunt veilig te stellen. Het BVC-team was door deze resultaten even uit het lood geslagen, maar lang tijd om te treuren was er niet, want de tweede ronde stond voor de deur. De grote vraag was: kon het team zich herpakken?

Het wil nog niet vlotten

De partij tussen Volker Schaap en Daniël Berendsen van Paperclip werd gekenmerkt door niet willen verliezen. Beide spelers hielden de verdediging nauwlettend in de gaten. In het tactische schaakspel trok Daniël na zeventien beurten aan het langste eind en liet Volker gedesillusioneerd achter op zijn stoel. Volker worstelde met de vraag waarom het juist vandaag niet wilde vlotten? Het ging zo goed in de voorbereiding. Een finale is ook in de biljartsport heel anders dan zomaar een partijtje. Het advies was om in de laatste ronde de partij te zien als een lekker potje op zomaar een zaterdag.

Robert Tump tapte in deze ronde duidelijk uit een heel ander vaatje. Messcherp en alert gaf hij Ben Spenkelink van KOT geen schijn van kans. In slechts zeven beurten trok hij de partij naar zich toe, met een fraai moyenne van 17.142. Een meesterwerkje!

De geroutineerde Nicolàs de Hilster kwam in deze ronde uit tegen het aanstormend talent Jordy de Kruijf van Het Oude Loo. Jordy speelde kader 57/2 en nam direct het initiatief met een fraaie serie van 71 caramboles. Nicolàs, een zeer ervaren librist, was zeker niet uit het lood geslagen en kwam met 75 caramboles sterk terug. Helaas werd hij door de arbiter afgeteld op een technische fout, en dat verstoorde duidelijk zijn ritme. Maar om daar het verlies van de partij op af te schuiven zou geen recht doen aan het goede spel van Jordy. Hij maakte de partij in 10 beurten uit, met een moyenne van 17,60, en pakte de winst. Applaus viel hem terecht ten deel.

Na alle wedstrijden in de tweede ronde was het duidelijk dat de eerste plaats in de poule niet meer mogelijk was. De rentmeester van BVC liet weten dat een tweede plaats nog haalbaar was. Er mocht niet meer worden verloren, en in de laatste ronde moest het team van Het Oude Loo zijn sportieve plicht doen.

Als het moet

Volker Schaap mocht de spits afbijten tegen Theo Rakhorst van Het Oude Loo. Volker leverde een gedegen partij af waarin hij zijn opponent geen kans gaf. BVC kon twee wedstrijdpunten aan het totaal toevoegen.

Robert Tump liet in zijn partij tegen Erwin van den Hoogen van Paperclip zien dat hij over een staalharde wedstrijdmentaliteit beschikt. Ook Erwin wist dat winst in deze partij essentieel was, maar hij verloor van Robert, weliswaar met slechts vier caramboles verschil. Robert zei na afloop van de partij “Het zweet staat op mijn rug. Het kwam niet vanzelf maar de twee punten zijn binnen”.

Na deze winst waren alle ogen gericht op de partij tussen Nicolàs de Hilster en Sven Pelgrims van KOT. Zou ook Nicolàs de twee wedstrijdpunten voor zich kunnen opeisen en daarmee de hoop voor het BVC-team op eremetaal levend houden? Het werd een echte pelgrimstocht, want Sven liet fraaie staaltjes biljarten zien en ging lange tijd aan de leiding. Door een prachtige slotserie van 75 caramboles boog Nicolàs zijn opgelopen achterstand om in de noodzakelijke winst. Met drie overwinningen (zes punten) was deel één van de opdracht volbracht.

Bibberen tot het laatst

De zes wedstrijdpunten waren binnen en nu was het hopen dat de laatste wedstrijd in de voorronde door Het Oude Loo zou worden gewonnen. Het team was al verzekerd van een plaats in de finale. De speler van Het Oude Loo deed zijn sportieve plicht en won de partij. Het team van BVC mocht zich opmaken voor de strijd om de derde en vierde prijs. De eindstand in de poules was:

Poule 1	Poule 2
1e      Het Oude Loo         18 punten	De Carambole                    17 punten
2e      BVC                          10 punten	BBC                                      11 punten
3e      Paperclip                   9 punten	Anti-Poedel                          7 punten
4e      KOT                            5 punten	BV Halfweg                          7 punten

Met opgeheven hoofd

In het gevecht om de bronzen medaille stonden de mannen van BVC 5 tegenover de leden van BBC uit Biddinghuizen. De polderbewoners gaven onze eigen duinbewoners het nakijken. Zeer overtuigend grepen zij het bronzen kleinood. Het BVC-team moest genoegen nemen met de vierde plaats, de meest ondankbare plek in de sportwereld.

De winnaar is?

In de finale stonden de teams van Het Oude Loo uit Apeldoorn en de Carambole uit Daarlerveen. Opvallend was dat beide teams voor het merendeel uit jonge mannen bestonden, een geschenk voor de biljartsport in Nederland. Het interesseren van jongeren voor biljarten is voor vele verenigingen in Nederland een hoofdpijndossier. De titelstrijd liet zien dat het toch echt kan.

Het waren uiteindelijk de jonge honden uit Apeldoorn die de schaal van beste C1-team van Nederland kregen uitgereikt, na een klinkende 5-2 overwinning in de finale. Al met al was het letterlijk en figuurlijk een zeer geslaagde en hete titelstrijd met een zeer terechte Nationaal Kampioen uit Apeldoorn.

BVC 5: Vierde van Nederland is al een unieke prestatie om trots op te zijn. Strijdend het onderspit gedolven, het smaakt zeker naar meer. Op naar volgend seizoen!