Familietoernooi 2025 eindigt in broederstrijd!
Schermutselingen vooraf – de toon is gezet.
De jonge BVC is nog niet rijk aan tradities. Toch wordt er reikhalzend uitgekeken naar de laatste zaterdag van het jaar. Traditiegetrouw wordt dan het familietoernooi gespeeld. De derde editie van het toernooi vond plaats op zaterdag 27 december 2025. De dag na kerst bleek het familiegevoel nog springlevend; niemand had het al bij het grofvuil gezet.
Met maar liefst 32 inschrijvingen werd meteen duidelijk: dit was geen uitlooptraining na de feestdagen. Nee, het was een serieus bedoelde bijeenkomst met keuen, ambities en een lichte drang tot revanche. Bij aanvang was het een drukte van belang. Het olympisch motto, meedoen is belangrijker dan winnen, werd collectief ingeruild voor iets wat meer leek op: “nu we er toch zijn, kunnen we net zo goed proberen te winnen.” Dat voornemen lag schaamteloos open en bloot in de teamnamen. Sommige koppels kozen voor openlijke dreiging: De Wilde Mannen, De Kromme Stok en The Admirals. Anderen riepen hogere machten aan: De Druifjes, De Toverbal en De Klavertjes. Vrij vertaald: of op kracht, of op hoop.
Na de bekendmaking van de poules nam het geroezemoes hoorbaar toe. Tegenstanders werden ingeschat, kansen berekend en tactieken herschreven. Hier werd even vergeten dat theorie en harde werkelijkheid weleens willen verschillen. Eén ding was duidelijk: de keuen werden gekrijt. Castricum maakte zich op voor weer een slag, ditmaal op biljarttafels. Geen politiek gevecht, maar een strijd met aanvaarde spelregels om de eer en glorie van de eigen familie.
Poulefase: bron van inspiratie en transpiratie
Er waren twee poules van vijf en vijf poules van vier koppels. Alle teams speelden drie wedstrijden. Een zege was goed voor drie punten. Een remise leverde één punt op. Bij verlies bleven de handen leeg, maar kleurden de kaken rood. De zeven poulewinnaars en de beste nummer twee gingen door naar de kwartfinales. Wie o wie?
Het team Spatzuiver won drie wedstrijden en pakte overtuigend de eerste plaats in de poule. Roy Gevers had in vader Marcel een gedreven coach, die zijn zoon continu goede raad gaf. Marcel, stoer maar met een klein hartje, wilde zoonlief kost wat kost beschermen. Kinderen loslaten komt in zijn woordenboek nog niet voor. Toch waren de beste momenten wanneer Roy de goedbedoelde adviezen van pa even niet wilde horen. Hij ging dan volledig op eigen intuïtie voor de carambole. Papa Marcel stond dan met klamme handjes, maar werd telkens verrast door de wiskundige flair van zijn zoon.
In poule twee was het, om met André Hazes te spreken, een kwestie van bloed, zweet en tranen. De familie Veldt leed drie bloedige nederlagen. Vader Nico stond regelmatig met zijn handen richting hemel om hogere machten aan te roepen. Zijn zonen bleken geen lijdzame volgelingen te zijn, maar als een echte Veldt kozen zij voor autonomie. Joop Mooij en Arend Koet hadden voorafgaand aan het toernooi getraind. Training is duidelijk anders dan het spelen van wedstrijden waar spanning (zweten) op staat. Sam Bruin en zoonlief beten in elke partij van zich af en wonnen twee partijen. Na enerverende wedstrijden eindigden maar liefst vier teams met zes punten. Het aantal gemaakte caramboles bepaalde de eindstand. Henk en Nico Revers waren het best producerende team.
De zege in poule drie was een prooi voor Dirk Twisk en zijn kleinzoon Xavi van de Schaaf, jongste deelnemer. Xavi wordt al drie jaar op rij vanuit Spanje ingevlogen om samen met Opa Dirk een gooi naar de titel te doen. Het team kenmerkt zich door ultieme samenwerking; Xavi kijkt, opa geeft suggesties en Xavi beslist. Bij succes juichen ze; bij een misser peppen ze elkaar op. De families Stuifbergen, Cotteleer en Hopman konden hier geen antwoord op vinden, maar toonden zich sportieve verliezers.
Poule vier was de beruchte poule des doods. De vier teams waren aan elkaar gewaagd. Het sportcliché dat iedereen van iedereen kan winnen gold hier volledig. Niet voor niets eindigden juist in deze poule twee wedstrijden in een gelijkspel. Met minimaal verschil zegevierden Piet Zonneveld met schoonzoon Jaap. De families Emmerik, Limmen en De Reus konden ondanks felle strijd toch hun biezen of biertje pakken.
Harry Zonneveld en kleinzoon Jur trokken zeer verrassend de winst in poule vijf naar zich toe. Bij de bookmakers stonden de families Guldenmond en Nuijens, op basis van resultaten in eerdere edities, beduidend hoger genoteerd. Wedden is nog steeds geen exacte wetenschap. De hogere notering bleek ook nu niet meer dan een papieren tijger. Harry, jarenlange ervaring, en Jur, snelle, talentvolle leerling wonnen hun drie partijen. Max Nuijens en Mike wisten zich als beste nummer twee te plaatsen voor de kwartfinales. Een serie van tien caramboles droeg hier zeker aan bij.
The Admirals waren in poule zes het sterkste en gelukkigste koppel. Ook zij wonnen de drie poulewedstrijden, waarbij de wispelturige Vrouwe Fortuna hen goed gezind was. De partij tegen Wim Revers en Joost Kerkvliet was bloedstollend spannend. Met één luttele carambole verschil pakte Siep en Niek Admiraal de broodnodige drie punten. Ton en Petra Verver, enige vrouwelijke deelneemster van het toernooi, streden voor wat zij waard waren maar moesten helaas ook het onderspit delven.
In de laatste poule lieten de broers Theo en Peter Klaver er geen gras over groeien. Iedere opponent werd geknipt, geschoren en terzijde geschoven. Jelle van Urk en Gert de Rover boden sterk tegenspel, maar het mocht niet baten. Zij konden net als de families Druijven en Sijm met opgeheven hoofd de arena verlaten.
Kwartfinales: Spanning om te snijden
De eerste kwartfinale was een gevecht tussen de familie Gevers en Revers. Slechts één letter verschil qua naam maar een wereld van verschil in de match. Marcel en Roy Gevers hadden blijkbaar al hun kruit verschoten in de poulefase. Zij konden geen weerwoord vinden op het productieve duo Henk en Nico Revers. Deze laatsten plaatsten zich als eerste koppel voor de halve eindstrijd.
The Admirals stonden in de kwartfinale tegenover Harry Zonneveld en kleinzoon Jur. Vrouwe Fortuna koos, tot verbazing van de familie Admiraal, plotseling voor de opponent in deze fase van het toernooi. Direct in het begin van de partij sloegen Harry en Jur het gat. Hoe de Admiralen ook laveerden in het verdere verloop, de bres werd nooit gedicht. Harry en Jur bleven in de race om de titel.
Theo en Peter Klaver maakten in de kwartfinale tegen Max Nuijens en schoonzoon Mike hun titelaspiraties duidelijk kenbaar. Zij maakten de ene na de andere carambole. Dit carambolegeweld wisten Max en Mike niet te stoppen. Hun pogingen waren hartverwarmend, maar resultaat bleef uit. De gebroeders Klaver stoomden door naar de halve finale.
De laatste kwartfinale, tussen de families Zonneveld en Twisk, was ongekend spannend. Beide koppels werden gesteund door ruim aanwezige familieleden. Het publiek leefde duidelijk mee, want zuchten van verlichting of van teleurstelling waren hoorbaar. In de laatste beurt van de partij maakte de familie Twisk drie caramboles. De winst leek binnen. De familie Zonneveld wist echter, als Harry Houdini, uit deze benarde situatie te ontsnappen door gelijk te maken. Een barrage van vijf beurten was nodig om te bepalen wie de laatste halvefinalisten zouden worden. Uiteindelijk was het de familie Zonneveld die deze plek opeiste. Dirk en Xavi verdienen alle complimenten voor hun vertoonde spel en weerbaarheid.
Halve finales: Een wereld van verschil
De eerste halve finale tussen de familie Klaver en de familie Zonneveld werd een machtsvertoon van eerstgenoemde. Piet en schoonzoon begonnen sterk aan de partij en wisten een kleine voorsprong op te bouwen. Theo en Peter Klaver reageerden alsof zij door een wesp waren gestoken. Plots rolden de ene serie na de andere over tafel. Met als kers op de taart een serie van elf, de hoogste van het toernooi. Het seriegeweld van de Klaverbroers was een schoolvoorbeeld van pieken op het juiste moment. Piet en schoonzoon toonden zich dappere strijders, fier en koen, maar konden de keu nu wel opbergen.
In de andere halve finale stonden Henk en Nico Revers tegenover Harry Zonneveld met kleinzoon Jur. De mannen van Revers bouwden in korte tijd een voorsprong op, en leken zonder problemen op weg naar de finale. Harry en Jur wisten hun tweede adem te vinden. Met een serie van zeven caramboles werd het gat volledig gedicht en bleef de spanning tot het einde voelbaar. Henk en Nico, mannen van stavast, lieten zich niet uit het lood slaan en wisten de partij met slechts één carambole verschil naar zich toe te trekken. De finaleplaats was binnen.
Finale: Eerste klap is een daalder waard.
De finale was een echte broederstrijd tussen de gebroeders Revers en Klaver. Beide finalisten hebben aan alle edities van het familietoernooi meegedaan en hoopten nu vurig op de langgekoesterde wens van winnen. Vooraf sprak Henk Revers de profetische woorden: “Het zal lastig worden maar Nico en ik gaan er alles aan doen om de titel eindelijk in huize Revers te laten belanden.”
De familie Klaver nam meteen het heft in handen. In de openingsbeurt werd direct een eerste klap van vijf caramboles uitgedeeld. Henk en Nico zochten naar wegen om weer aan te haken, maar de gebroeders Klaver hielden de voorsprong intact. Theo en Peter Klaver waren de terechte winnaars van het familietoernooi 2025. Zij voegden zich met deze titel in het illustere rijtje van de familie De Wildt en de familie Gosselink.
Slotceremonie: Terechte winnaars en de ware zege is voor?
Het was weer een gedenkwaardige middag geweest, die met hoofdletters in de BVC-analen kan worden bijgeschreven. Een recordaantal deelnemers en veel meelevend publiek maakte het tot een gezellige, echte familiebijeenkomst. Strijd, oliebollen, heerlijke hapjes, drankjes en sportiviteit zorgden voor vele tevreden gezichten. De lach was deze middag ruim vertegenwoordigd, evenals het bijpraten met oude bekenden.
Het familietoernooi, een van de grotere evenementen binnen de BVC, kan alleen slagen dankzij de inzet van vrijwilligers. Voor hen klonk een daverend applaus. De nummers één tot en met drie werden ook getrakteerd op handgeklap. Niet alleen de winnaars hadden een lach op het gezicht. Ook Gerard Veldt, penningmeester van de stichting, liep met een brede glimlach rond, niet vanwege zijn spel. Deze grijns was meer omzet gerelateerd. Met de frequente vulling der glazen hoorde hij tevreden de kas rinkelen.
De ware winnaar van de dag was de vereniging. Er is niets mooiers dan tevreden leden die goedgeluimd huiswaarts keren. Tevreden (familie)leden zijn het potentiële zaad voor nieuwe leden.
