Gebroeders Liefting: Biljartlegendes in Castricum.
Voor de 4e keer organiseert de BVC het gebroeders Liefting Kadertoernooi dat thans wordt gesponsord door Snackbistro De Toren. Het Liefting kadertoernooi wordt al vanaf 2006 georganiseerd. Nu dus door de BVC maar voor die tijd door biljartvereniging OBIS uit Heemskerk.
De grote vraag is dus waarom wordt dit toernooi al zo lang jaarlijks georganiseerd en wie zijn de gebroeders Liefting?
De familie Liefting was woonachtig op de Castricumse Broadway oftewel de Breedeweg. Het gezin bestond uit vijf jongens en vier meisjes. Vader was tuinder en bollenkweker en werkte hard, en moeder zorgde thuis voor het kleine kroost. De tweelingbroers Piet en Cees, geboren op 22 juli 1935, en broer Arie (Janus), geboren op 12 december 1939, vonden hun weg naar de biljartsport. In het dagelijks leven waren de broers Piet en Cees tuinders, hun land lag aan de Zanderij in Castricum. Arie verdiende de kost in het vlees als slager. Later werkte Cees als conciërge op de Land- en tuinbouwschool.
De liefde voor de biljartsport ontwikkelden de broers al op jonge leeftijd in jeugdhuis 'De Kern' in Castricum. Daar stond een tafelbiljart waarop je vanaf je zestiende jaar mocht spelen. Op hun achttiende was de echte kleine tafel hun speelveld. Als de gebroeders Liefting iets deden met passie, wilden ze het gelijk ook heel goed doen. Dus veel trainen, vaak spelen, en met elkaar bespreken hoe de ballen het best aangespeeld konden worden.
Wim Stet voorspelde ooit dat Piet en Cees het biljarten nooit zouden leren. De heren zouden het tegendeel al snel bewijzen. In 1956 werden Piet en Cees, en enige jaren later ook Arie, lid van de biljartvereniging 'Onder Ons' in Castricum, waar zij zich qua moyenne al zeer snel opwerkten in de rangen der biljarters. De moyennes bleven stijgen. Cees ontwikkelde zich vooral in het driebandenspel en Piet bereikte het meeste in het ankerkader 57/2. Vele jaren later werden Piet en Cees lid bij de biljartvereniging OBIS uit Heemskerk.
Piet had het biljartvirus helemaal te pakken. Zijn naam werd een begrip in de Castricumse biljartwereld. Als gepassioneerd biljarter, trainer en arbiter heeft Piet zijn stempel gedrukt op de biljartsport, niet alleen lokaal in Castricum maar in heel Noord-Holland. Op de voet gevolgd door zijn broers Cees en Arie. Piet en Arie Liefting behaalden beiden ook een nationale titel in respectievelijk de libre overgangsklasse in 1968 en kader 38/2 2e klasse in 1992. De gebroeders, vooral Piet, speelden vele voorwedstrijden, districtskampioenschappen, teamwedstrijden en landelijke finales. Zij lieten indrukwekkende moyennes en prestaties zien, waardoor zij gevreesde tegenstanders werden met hun unieke (Liefting) speelstijl.
Piet heeft niet of nauwelijks les gehad in het biljarten. Hij is 4 keer 1 ½ uur bij Jaap Ligthart geweest en leerde daar vooral dat je op overhouden kon spelen. Piet keek goed naar betere spelers. Hetgeen hij zag, probeerde hij vervolgens gelijk toe te passen op het groene laken. Feitelijk gezien is Piet een autodidact in het biljarten; hij heeft zichzelf bijna alles aangeleerd en genoot ervan zijn kennis te delen. Soms kwam hij ietwat hoekig en ogenschijnlijk nors over; dat was uiterlijke schijn. Achter dit masker schuilde een man met een passie voor biljarten, die hij heel graag wilde delen met anderen in de biljartsport, met name met jonge spelers.
Van de huidige BVC-leden hebben onder andere Alex Völker, Ruud Daas, Wim Schermer en Vincent Veldt de finesses van het biljartspel van Piet Liefting geleerd. Zij kunnen prachtige verhalen vertellen over hoe de lessen verliepen. Het nachtelijk uur werd vele malen zwaar overschreden omdat de gebroeders Liefting van geen ophouden wilden weten. Ook in het lesgeven was Piet redelijk uitgesproken; als hij geen vleugje talent zag, liet hij je dat duidelijk weten. Vraag maar aan Rien Emmerik. De betrokkenheid van Piet bij jeugdverenigingen, waaronder Fidelis in Alkmaar en de Magneet in Heemskerk, maakte hem tot een geliefde leermeester in de biljartgemeenschap. Broer Arie (Janus) volgde broer Piet in het lesgeven; tot op de dag van vandaag is hij hiermee nog steeds actief. Op vrijdagmiddag is hij met zijn leerlingen te vinden in ons biljartcentrum.
De gebroeders delen nog een liefde, namelijk voetbal en dan met name Vitesse 22. Waar deze club ook speelde, Piet en Cees waren van de partij. Ja, ze waren kritische toeschouwers die hun commentaar niet onder stoelen of banken staken, maar ze waren vooral heel loyaal aan hun cluppie. Broer Arie heeft bij Vitesse 22 actief gespeeld op een zeer verdienstelijk niveau. Hij speelde in de hoogste jeugdelftallen, en werd zelfs geselecteerd voor het Noord-Hollands jeugdelftal. Na de jeugd heeft enige tijd in het eerste elftal gespeeld. De mannen waren ook altijd van de partij bij het klaverjassen bij Vitesse 22, georganiseerd door de supportersvereniging Blauwzwart. Als er moest worden gebiljart of als een van hun pupillen moest spelen, kreeg dat voorrang en werd er niet gekaart.
Ruim 16 jaar geleden overleed Piet op 20 april 2007. Het Liefting kadertoernooi werd voor het eerst in 2006 gespeeld bij OBIS ter ere van Piet. De jaren daarna werd het ter nagedachtenis gespeeld en vervolgens werd het: Het Gebroeders Liefting kadertoernooi. Ook Cees is namelijk lange tijd zeer actief geweest in de biljartsport. De gezondheid laat hem zodanig in de steek dat hij de laatste jaren niet meer kan kijken bij het toernooi. Arie daarentegen beschikt over een blakende gezondheid en is dan ook nog steeds actief in de biljartsport. Als lid van de BVC is hij met grote regelmaat te vinden in ons biljartcentrum. Hij speelt nog iedere week op dinsdagavond zijn potje, en zoals al eerder aangegeven op vrijdagmiddag geeft hij biljartles. Arie is ook nog ieder jaar deelnemer van het Liefting kadertoernooi.
Een beroemde of misschien wel een beruchte uitspraak van Piet was: "Ik ken er wel duizend..." Laten we hopen dat er nog vele duizenden caramboles tijdens het jaarlijkse Liefting-toernooi worden gemaakt.