Observeren is lachend leren: een pleidooi voor de kracht van de lach.

Persoonlijke Reflecties 

Niemand zal het misschien geloven, maar ik was van huis uit bescheiden, zelfs wat verlegen. Met de jaren leerde ik dat juist die kwetsbaarheid een bron van kracht kan zijn. Toch betrap ik mezelf af en toe op momenten van twijfel. Juist dan ontdekte ik de kracht van een oprechte lach, en leerde ik wat het betekent om je echt in een ander te verplaatsen. Misschien wat grijzer, gaat het lopen wat rustiger, en klinkt wat volgt daardoor een tikkeltje apostolisch. En weet je? Dat is helemaal oké. 

Verandering en Verbinding

De wereld verandert voortdurend, en in een rap tempo. En ja, verandering is nodig om vooruit te komen. Maar één ding blijft altijd waar: met honing vang je meer bijen dan met azijn. Helaas wordt de zoetigheid van de gedeelde lach tegenwoordig vaak over het hoofd gezien. Een oprechte glimlach, is immers de lijm tussen mensen, in het spel, in het bestuur en in het leven.

Meer dan een sport

Biljarten is een sport van precisie, inzicht en rust. Maar achter elke stoot schuilt een verhaal, achter elk stil moment een gedachte en achter elke verwensing misschien wel een roep om aandacht. Als leidinggevende heb ik geleerd verder te kijken dan wat direct zichtbaar is. Mijn credo: “Leer te zien wat er niet wordt getoond en leer te horen wat er niet wordt gezegd.” Een snauw is niet altijd boosheid; soms is het gewoon iemand die zijn koffie verkeerd heeft gehad. Letterlijk en figuurlijk.  

Humor als brug

Humor heeft mij geholpen deze signalen te vertalen naar begrip en actie. Als medewerkers een buitensporige declaratie indienden, zei ik droogjes: “Dat betaal ik op 30 februari uit.” De spanning verdween, en de glimlach deed zijn werk. Zoals Confucius al zei: “Hij die niet kan lachen, moet geen winkel beginnen.” Een rake boodschap uit een ver verleden, maar nog altijd actueel.

“Lachen is gezond”: het verlaagt stress en bloeddruk, en stimuleert geheugen en creativiteit. Niet voor niets worden mensen die lachen vaak als stralend ervaren. Het werkt aanstekelijk, mensen die lachen, brengen anderen aan het (glim) lachen. Volgens sommige wetenschappers leven ze zelfs langer. Of zoals een onbekende het mooi samenvatte: “Je bent nooit volledig gekleed tot je een glimlach draagt.”

De lachende helden

Denk eens aan de mensen achter de schermen: de vrijwilligers en bestuursleden. Ze houden onze vereniging draaiende, vaak zonder dat iemand het ziet. Natuurlijk gaat er weleens iets mis. Wat gebeurt er dan? Kritiek, in plaats van een begripvolle glimlach. Bij de Klaagmuur in Jeruzalem is het al druk, maar bij ons mag je ook gewoon glimlachen en je punt maken. Kritiek mag, sterker nog, we leren ervan. Maar zoals de Fransen zeggen: “C’est le ton qui fait la musique.” Geef kritiek met een lach en een beetje begrip, en je zult zien dat het ook beter landt.

Mijn bescheiden mening? Stilzitten, niets doen, enkel commentaar geven helpt niemand verder. Helaas groeit die minder begripvolle houding. “Het is te warm in de zaal. Het duurt te lang. Het is niet mijn tafel? Waarom weet ik dit niet? Opruimen? Niet mijn ding”.  Het is een waslijst aan redenen om vooral niets bij te dragen.  

Laten we onthouden: besturen en vrijwilligerswerk gaan nooit over macht, maar over zorg. Over het ondersteunen van leden, onze klanten. En de klant is koning. De vrijwilliger lijkt op een goede toneelmeester: je trekt aan de touwtjes, maar het applaus is voor anderen. En toch sta je elke keer klaar, zonder schmink maar met glimlach. Zoals een Amerikaans schrijver ooit zei: “Fouten maken is menselijk; struikelen is veelvoorkomend; lachen om jezelf is volwassenheid.”

Het zijn de kleine gebaren die tellen: een glimlach, een helpende hand, of gewoon stilzwijgend iets oppakken. Daarmee creëren we een warme, levendige vereniging waar mensen graag komen, en blijven komen.

Lachend accepteren

Ook in de sport draait het om respect, voor de vrijwilliger, de bestuurder, de arbiter (een uitstervend ras) en natuurlijk voor de tegenstander (grappig genoeg: ben jij dat zelf ook). Zij maken het spel mogelijk. En dat mag best wat vaker worden beloond met een knikje, een schouderklopje, een complimentje of een lach.

Dus wat kun jij doen? Deel je lach. Zet je in voor de club, al is het maar een uurtje per jaar. Of je nu helpt bij een toernooi, even de tafels rechtzet, of gewoon een praatje maakt met iemand die dat verdient. Denk aan de stille kracht, die zorgt dat er koffie is of de man, die meerdere keren per week, de tafels zuigt en de ballen poetst. Hij doet dat niet voor eigen glorie. Nee, hij wil dat jij kunt caramboleren zonder dat jouw bal halverwege in een stofje struikelt.

Ik geloof dat de lach het enige virus is waar we ons niet tegen moeten inenten. Het is besmettelijk in de beste zin van het woord. Charles Dickens zei het al: “Er is niets ter wereld dat zo onweerstaanbaar besmettelijk is als lachen en een goed humeur.”

Kijk eens om je heen. Wie zorgt ervoor dat jij je partijtje kunt spelen? Wie verdient een knipoog, een warme glimlach, jouw inzet, al is het maar kort? Uiteindelijk is de gedeelde lach de krachtigste manier om te verbinden.

Dus……. wie geef jij vandaag een glimlach cadeau?